मी बस मधून प्रवास करतांना मला आढळून आलेला क्षण, मित्रांनो कधी कधी तुम्हाला असं दृश्य नक्की च आढळून आला असेलच......
एकदा एक म्हातारा बस मध्ये चढतो, त्या बस मध्ये भरपुर लोकांची गर्दी त्याला दिसते. त्याला बसायला कुठेच जागा नसते.
लोकांनी आपले रूमाल, बॅंग बसच्या खिडकीतून टाकुन आपआपल्या जागा शिपुन ठेवलेल्या असते.
तो म्हातारा भिरभिर, इकडे-तिकडे बघून जागा शोधत असतो. तेव्हा त्याला एक सिट खाली दिसते, पण त्यावर फक्त रूमाल असतो. तो काही वेळ वाट बघतो, व त्या नंतर तेथे त्याला कुणीच न दिसल्यामुळे त्या सिट वर बसायला जातो.
तो बसल्यानंतर लगेच एक माणूस येतो, "ती माझी जागा आहे! " असं म्हणून तो त्या म्हाताऱ्याला उठवतो, आणि त्याच्या बाजुच्या सिट वर तो स्वत:ची बॅंग ठेवायची जागा करतो. तो बिचारा म्हातारा उभाच असतो.
त्याला कोणीही बसायला जागा देत नाही.
तो शेवटी बस मध्ये आपली काठी ठेऊन खाली बसतो.
हे सगळं दॄश्य एक शाळेत जाणारी मुलगी बघत असते.
ती मुलगी स्वत: उठून तिची जागा देऊन त्या म्हाताऱ्या कडे बघून म्हणते "आप्पाजी तुम्ही इथे बसा मी उभी राहते! " मग तो म्हातारा म्हणतो "बाई तु म्हटलं तेच खुप झाल". ती मुलगी त्या म्हाताऱ्या जवळ जाऊन त्याचा हात धरून त्याला उठवते आणि तिच्या जागेवर बसवते.
तर, तात्पर्य एवढेचं की 'आपल्या पोळी वर तुप ओढणे 'म्हणजे च स्वत: चा फायदा साधुन घेणे.
_एकता चौधरी
No comments:
Post a Comment